Help ik verpieter…
Het is bijna een jaar geleden dat Kinga Bán overleed. Wat ik zo mooi vond aan haar is dat zij een koningin was in het leven in het hier en nu. Hoewel ze zich soms verscheurd voelde tussen de pijn van het komende gemis van haar geliefden enerzijds en het verlangen naar de eeuwigheid anderzijds, accepteerde ze haar omstandigheden en genoot met volle teugen van het leven. Ze ging duidelijk voor kwaliteit in de tijd die ze kreeg.
En ik kan me herinneren dat ik mezelf ooit bedacht wat ik zou doen als ik moest kiezen tussen een lang middelmatig leven vol sleur en een kort leven vol kwaliteit wat voor mij betekent een leven vol innige momenten met mijn geliefden, vrijheid en avontuur, intens genieten van de geuren, kleuren, smaken en schoonheid van de natuur en het inspireren van de doelgroep die mijn hart heeft.
Ik geloof steeds meer dat ik zou gaan voor het kortere leven. Omdat ik mezelf in dat langere leven vol sleur diep van binnen dood zou voelen gaan en dus verder van huis zou zijn, omdat ik dan juist veel moois zou missen.
Begrijp me niet verkeerd; ik hou van het leven. Tot in het puntje van mijn tenen. Maar dan wel van dat leven waarin ik het gevoel heb dat ik echt LEEF. En van betekenis ben. Waarin ik vanuit (Gods) liefde een zinvol bestaan leid en vanuit mijn hart kan bijdragen.
Op dit moment tijdens de intelligente lockdown merk ik steeds meer dat ik niet helemaal voluit kan leven. Er ontbreken motiverende omstandigheden die mijn persoonlijkheid nodig heeft om eruit te laten komen wat erin zit. En ik zie het overal om me heen. Ondernemers die niet hun ding kunnen doen door allerlei beperkingen, hoe creatief ze ook zijn in het bedenken van oplossingen. Misschien is het waar wat een vriendin van mij aan de telefoon constateerde: ‘de introverten komen in deze tijd tot leven en de extraverten verpieteren als het te lang gaat duren’. Natúúrlijk is het ontzettend belangrijk om te focussen op alles wat wél kan, maar extraverten hebben nu eenmaal meer reuring en vrijheid nodig om in beweging te blijven.
Ik vraag me af hoe de ouderen hier tegenaan kijken die nu in eenzaamheid de situatie afwachten met het zwaard van Damocles boven hun hoofd. In hoeverre ervaren zij nu kwaliteit van leven? Zouden er ouderen zijn die liever geen lockdown hadden, zodat ze er gewoon op uit konden gaan of konden knuffelen met hun kinderen en kleinkinderen, met alle risico’s van dien? Of is dat afhankelijk van de angst of juist zielenrust die ze wel of niet ervaren? En zal dat voor een extravert iemand weer anders zijn dan voor een introvert iemand?
Interessante vragen voor mijn lieve bejaarde buurman. Ik zal weer eens aanbellen en kijken of ik het hem kan vragen.
Waar zou jij voor gaan als je moest kiezen? Voor een kort leven vol kwaliteit, of voor een lang leven vol sleur?
Misschien biedt deze tijd in lockdown juist wel de kans om te reflecteren op de kwaliteit van jouw leven.
Carianne en ik namen onlangs een speciaal webinar op ‘Zinvol Leven’. Reflecteer juist in deze crisistijden op hoe jij een zinvol leven kunt leiden, vanuit passie en energie! Heb je vanavond al wat te doen? Om 20.00u draait het webinar en het staat 3 dagen online (mocht je niet direct kunnen; schrijf je dus wel in!)
Dagelijks meelezen in mijn dagboek?
Meld je hier aan en ontvang dagelijks een update in je mail.
Dagboekfragmenten teruglezen?
Ga naar mijn Dagboekdossier op het CIP.
Geef een reactie