Nee, serieus!?

Keek je ook zo uit naar het moment dat ‘ze’ weer naar school gingen? Eindelijk weer je handen vrij? 

Weken keek ik ernaar uit. Wat zou ik allemaal gaan doen zodra ik weer vol kon gaan voor mijn andere passie, naast die voor mijn lieftallige spruitjes? Zou ik éindelijk kunnen beginnen aan mijn boek? Zou ik me weer vol energie kunnen storten op die losse eindjes van ons bedrijf?

Je hoeft geen moeder te zijn om je voor te kunnen stellen dat er op het moment waarop de school aankondigde de kids ‘ijsvrij’ te geven, (juffen konden niet komen) iets in mij ‘plopte’ (ik weet even geen ander woord).

Nee… Serieus…?!

Túúrlijk; ik wéét dat er mensen zijn die leven onder nóg naardere omstandigheden. Dat ik ‘dankbaar’ mag zijn voor alles wat er wél is. Dat ik ook moet denken vanuit de kinderen; hoe fijn dat zij lekker konden genieten van de sneeuw. I KNOW! En natuurlijk heb ikzelf ook genoten van de sneeuw, de zon, het licht. Maar hé, of ik het nu wilde of niet; er was éven kortsluiting vorige week toen de kinderen wéér thuis waren!

Grrrn,dfmn,gjfh en nog meer nare termen, niet nader te benoemen…

Vandaag nieuwe kansen. Was wéér spannend: zouden de juffen nu wel kunnen komen, ondanks de dooi? Om 8.15u kregen we het verlossende bericht; kids welkom op school! Sjongejonge. ‘Wat fijn’ keer duizend is hoe ik me voel.

Als ik één ding heb geleerd afgelopen maanden, is hoe belangrijk perspectief is in mijn leven. En ik denk dat dat voor iedereen geldt: ‘Hoop doet leven’, is niet voor niets een gezegde. 100% WAAR. En helemaal voor een resultaatgericht iemand als ik (misschien herken je het wel).

Ik ben bereid heel hard te werken, alles te doen wat nodig is. Als ik maar wel verder kom. Als er maar licht is aan het einde van die tunnel. En het valt dus niet altijd mee als ik voor mijn gevoel niet verder kom. Geremd door corona, geremd door mijn kroost.

Maar als ik iets óók heb geleerd, dan is het wel dat ik daar niet tegen moet vechten. Ik zou mezelf weer helemaal kunnen onderdompelen in sociaal gewenste antwoorden en goedbedoelde adviezen als ‘het leven is nu eenmaal niet maakbaar’, ‘je moet vertrouwen hebben’ en ‘geduld’. En daarmee de frustratie die ik eigenlijk voel onder tafel vegen en bestempelen als ‘niet goed’. Wat beter werkt is mijn frustratie onder ogen zien, het liefdevol omarmen als een valkuil behorend bij een prachtige eigenschap, namelijk ‘drive’ en ‘ambitie’, vervolgens even flink stampen en schelden in mezelf, een kussen platslaan, mijn huis verwoed poetsen, even flink sporten en het schrijven van een obstinate blog :-D.

Om vervolgens, vanuit een opgeruimd gemoed en ontspannen brein (lang leve de thuis-gym-elastieken) eens even hartelijk om mezelf te lachen en aan het werk te gaan. In mijn opgeruimde en blinkende huis. Opgeschudde kussens. Even geen kids.

Wat een fantástisch leven heb ik toch.

En wat gaaf dat als je boos bent je kunt huilen. Dat wanneer je je gefrustreerd voelt je kunt poetsen en sporten en dat wanneer je blij bent je kunt dánsen! En dat het één niet beter is dan het ander. Het is wat het is. Net als hoe de situatie is zoals die is. Voor alles een tijd.

Heerlijk dat we echter wél invloed hebben door het uiten van emotie! Onder tafel vegen zorgt voor stress en kost energie. Uiten geeft een ‘way-out’… Dat is toch prachtig bedacht door onze Schepper?!

Weten hoe je nog méér invloed kunt uitoefenen op je leven, ondanks omstandigheden? Schrijf je in voor het gratis webinar ‘Zinvol Leven’ en ontdek hoe ook jij kunt gaan bloeien, vanuit een basis van rust en balans. Ondanks (of misschien juist wel dankzíj) omstandigheden!

Meld je aan met de groene knop (na aanmelden 3 dagen beschikbaar).

 

Boekentip – Goed Voelen (Michelle van Dusseldorp)

Ontdek wat je emoties jou te vertellen hebben en hoe je ze kunt inzetten om verder te komen! Aanrader voor iedereen die vooral in zijn of haar hoofd ‘zit’ en verlangt naar meer ontspanning en balans.