‘Wat ben ik nu nog waard? Waar zou God mij nu nog voor kunnen gebruiken? Ik ben een echte doener, hoe kan ik dan nu nog van betekenis zijn? Heer, ik weet het niet meer, maar ik vertrouw erop dat U het wel weet.’
Zomaar gedachten die mij geregeld lastigvallen en ik de baas moet zijn. Mijn oude ik (en dan heb ik het niet over voor mijn bekering) is er niet meer, maar toch ook weer wel. Dát maakt het nu juist zo ingewikkeld…
Hobbels
Zoals iedereen kom ook ik de nodige stenen op mijn pad tegen wat voor flinke hobbels kan zorgen. Soms waren het grote hobbels en soms waren het kleine hobbels. Wat de grootte van de hobbels ook was, ik kon erop reageren. Lichamelijk. Opgaan in mijn werk, want daar was ik goed in. Wandelen, veel wandelen, langs water of juist tussen de weilanden om mijn hoofd leeg te maken. Naar de zeedijk toe, kijken naar het oneindige en daar ongegeneerd even huilen. In de auto stappen en de grafjes van onze zoontjes verzorgen, gewoon even bij hen zitten en kijken naar hoe de zon langzaam ondergaat en nog net de grafjes extra verlicht.
De lichamelijke hobbels die 10 jaar geleden mijn leven in kwamen, kregen steeds meer invloed op mijn leven. 5 Jaar geleden ging het ineens snel achteruit tot het punt dat ik 23 uur per dag op bed kwam te liggen. Inmiddels breng ik 22 uur per dag liggend door.
Parels tussen de stenen
Ik heb mijn ’zijn’ altijd uit mijn ‘doen’ gehaald, wat moest ik nu? Ooit kreeg ik een kaart met daarop de tekst: ’God laat niemand los die zich aan Hem vasthoudt’. Die tekst is altijd in mijn hoofd blijven hangen. ‘Heer, ik wil me aan U vast blijven houden, hoe dan ook. Ook nu ik niet meer weet hoe ik invulling moet geven aan de hobbels waar ik nu overheen moet zien te komen. Niet eens weet of ik ooit over deze hobbel, zeg maar gerust berg, heen kom. Ik wil me niet focussen op hobbels en bergen, ik wil me focussen op U! U laat mij zien hoe mooi het leven is, óndanks de hobbels’.
Door het verplicht stil moeten staan, letterlijk, leer ik de parels zien die naast de hobbels liggen. Hoe meer ik naar de parels kijk, hoe meer mogelijkheden ik zie. Parels, mogelijkheden, waar ik anders misschien overheen was gestapt. Soms is het spannend om nieuwe parels te ontdekken, want mijn oude ik kon zonder lichamelijke beperkingen denken en terugvallen op oude gewoonten die stiekem soms fijn zijn, maar vooral vertrouwd voelen. Ik vraag God of hij mij wil helpen de focus op de parels te houden, ze te pakken en ze te bekijken. Het zijn niet de parels die ik dacht te vinden. Deze parels, kansen die ik krijg, vragen me uit mijn comfortzone te stappen en volledig op Hem te vertrouwen. Hij heeft de touwtjes in handen. Hij weet wat Hij doet. Hij maakt geen fouten, ik ben geen foutje dat onbruikbaar is geworden door mijn beperking. Ik word alleen anders gebruikt dan dat ik me voor mogelijk had gehouden. En ik vind mijn nieuwe parels nog leuk ook ;-).
Beheersen omstandigheden jouw leven?
Voor God is niets onmogelijk en dat beseffen we soms pas ten diepste als het levens anders verloopt dan dat we hopen of verwachten. Zoals ik wel eens tegen onze kinderen zeg:
“We kunnen niet voorkomen dat een ziekte of gebeurtenis invloed heeft op ons leven, maar wel dat het ons leven beheerst.”
Het vergt soms veel van ons creatieve brein om in mogelijkheden te denken en van een ‘nee’ een ‘ja’ te maken. Ik geloof met heel mijn hart, dat ook jij geroepen bent, om ondanks je ziekte of wat voor belemmering dan ook, tot je bestemming te komen. ‘Van betekenis zijn’ en ’tot je bestemming komen’, zit ‘m niet altijd in het grote. Het zit juist in de kleine dingen die je een glimlach op je gezicht geven en je intens laten genieten. Dat je moe maar voldaan zult zijn aan het einde van de dag, in plaats van moe en uitgeput.
Ik wens je veel parels op je weg toe!
Gods zegen,
Martine
Martine Hartog (35) is getrouwd met Daniël, moeder van 5 prachtige kinderen (10,8,4), waarvan 2 bij Jezus zijn. Ze geniet van samenzijn, de natuur, lezen met een verse kop thee én een stukje chocola. Creatief in denken en doen. Graag wil ze andere vrouwen bemoedigen om in mogelijkheden te denken om zo samen met God tot hun bestemming te komen. Speciaal voor Powervrouwen schreef ze dit prachtige gastblog.
Meer lezen over waarom omstandigheden jouw levensgeluk niet hoeven te bepalen? Lees het hier.
Wil jij ook actief op zoek naar de parels in je leven en verlang je naar rust en balans? Zodat je eindelijk écht kunt gaan bloeien? Schrijf je in voor het Powervrouwen Event op 29 september en ontdek tijdens deze 1-daagse en super praktische training hoe je vanuit een leven van rust en balans die dingen kunt gaan doen die 100% bij je passen!
Wauw Martine, dank je wel! Ik bid dat God je troost bij je verdriet en je elke dag opnieuw laat weten en voelen hoe waardevol je bent! X
Lieve Margreeth,
Dankjewel voor je reactie!
Hartelijke groeten
Dank voor je blog. Herkenbaar. Ik heb geleerd om niet meer te vechten tegen mijn ziekte. Dat was en is niet gemakkelijk. Het is een weg van vallen en weer opstaan om mijn zwakheden en beperkingen als ware te omarmen en een plek te geven in mijn leven. Jesaja 43:1-4 is mijn levenstekst. Het geeft namelijk ruimte voor tijden van zwaar weer, storm en pijn in het leven van een kind van God. Maar dwars daar doorheen zegt God: ‘ Ik ben en blijf erbij en je zult er doorheen komen! Je verzuipt niet en de vlam zal je niet verbranden! ‘ Ik heb over deze tekst een gedicht geschreven. Dat wil ik je graag in een mail toezenden als bemoediging. Je staat niet alleen in je strijd.Wil je mij via mijn mail benaderen? Ik zegen je met kracht, moed en doorzettingsvermogen.
Lieve Ingrid, bedankt voor je reactie! Fijn dat het herkenbaar is en mooi om te lezen dat je je basis vindt in God en niet in je omstandigheden!
We hebben je reactie doorgestuurd naar Martine.
Hartelijke groeten!